رمزارز چیست و چگونه کار می‌کند؟

ارزهای دیجیتال ارزهایی هستند که فقط بصورت دیجیتال وجود دارند، به صورت دیجیتال نگهداری و منتقل می‌شود.

پول چیست ؟ بررسی تاریخچه پول و دلیل نیاز به رمز ارزها

بیت کوین اولین ارز دیجیتال ایجاد شده است که خود را به عنوان یک سیستم پرداخت همتا به همتا بین دو کاربر و بدون حضور یک نهاد واسطه مثل بانک، معرفی کرد. این امر بیت کوین را به عنوان جایگزینی برای پول رایج مطرح کرد. بسیاری از اقتصاددان‌ها معتقدند که بیت کوین و ارزهای دیجیتال نمی‌توانند نقش پول را داشته باشند اما برخی دیگر معتقدند ایده ارزهای دیجیتال برای ایجاد دنیای عادلانه‌تر و آزادتر بسیار مفید است.
برای درک بهتر کارکردها و ویژگی‌های بیت کوین، اولین قدم این است که ببینیم پول چیست و تاریخچه آن چه بوده است. آشنایی با مسیر طی شده در طول تاریخ برای پول به ما این امکان را می‌دهد که ویژگی‌های مختلف بیت کوین و سایر ارزهای دیجیتال را به خوبی شناسایی و ارتباط آن‌ها با پول فیات امروزی را درک کنیم. در این مطلب به صورت خلاصه تاریخچه‌ی پدید آمدن پول و مسیر پیموده شده توسط آن را با یکدیگر مرور خواهیم کرد.

پول چیست و چرا به وجود آمد ؟

ماجرا از آن‌جا شروع شد که انسان نیاز به تبادل را در زندگی روزمره خود احساس کرد؛ به عنوان مثال، یک باغدار سیب بیش از مصرف یک سال خود سیب داشت و تصمیم داشت آن‌ها را با کالاهای مورد نیاز خود معاوضه کند، اما از طرفی پیدا کردن فردی که کالاهای مورد نظر او را داشته باشد سخت بود. از سوی دیگر حتی در صورت پیدا شدن کالاها، معیار مناسبی برای آن‌ها وجود نداشت؛ مثلا کسی نمی‌توانست به صورت دقیق تعیین کند که یک کیلو سیب برابر با چه مقدار خرما است.
برای حل این مشکلات تبادل، در مناطق مختلف دنیا کالاهای ارزشمندی بین بومیان آن منطقه مورد اجماع عمومی قرار گرفت تا به عنوان پول استفاده شود. در بسیاری رمزارز چیست و چگونه کار می‌کند؟ از مناطق فلزات گران‌بها مانند نقره یا طلا یا حتی انواع خاصی از سنگ یا صدف به عنوان پول کاربرد داشت. احتمالا در برخی از فیلم‌ها مشاهده کرده‌اید مبادله‌ی هرگونه کالا یا خدماتی بین زندانیان با سیگار انجام می‌شود. به دلیل کمیابی و درخواست بالای این کالا، در این فضا سیگار به عنوان پول عمل می‌کند. در واقع هر کالایی را که بتوان به عنوان ابزاری برای معامله بین افراد استفاده کرد، پول نامیده می‌شود.
سهولت در مبادلات و شمارندگی ارزش هر کالا یا خدمتی، دو ویژگی اصلی است که پول برای جامعه به ارمغان می‌آورد. شمارندگی ویژگی است که ارزش هر کالا یا خدمت را با معیاری یکسان قابل سنجش می‌کند. تصور کنید قصد خرید یک خانه را داشته باشیم، در این صورت با توجه به ویژگی‌های خانه‌های مختلف می‌توانیم مقایسه و انتخاب کنیم؛ اما اگر پولی وجود نداشته باشد، آیا یک خانه با یک کالای دیگر مثل خودرو قابل مقایسه است؟ به لطف پول، کالاهای مختلف با این که ویژگی‌های کاملا متفاوتی دارند، نسبت به یکدیگر قابل مقایسه هستند.

تولد اسکناس

تا اینجا متوجه شدیم که پول چیست و چرا به وجود آمده است. حالا باید سراغ مفهوم اسکناس برویم. اولین باری که برگه‌هایی مشابه اسکناس پدید آمد به قرن‌ها پیش برمی‌گردد، به هنگامی که طلا فروشان به ازای مقدار مشخصی طلا که در انبار خود داشتند، برگه‌هایی را چاپ کردند تا برای معاملات نیازی به حمل طلا نباشد. این مدل به تدریج توسعه یافت و سپس با شکل‌گیری دولت‌های قدرتمند مرکزی در دنیا،‌ هر دولت تصمیم به ارائه برگه‌های خود به عنوان پول گرفت. یکی از مصادیق بسیار مهم قدرت در آن‌ سال‌ها برای هر کشوری، داشتن ذخایر طلای بیشتر بود. این مدل از پول تا سال‌ها بر دنیا حکمرانی داشت.
بعد از مدتی کشورها تصمیم گرفتند که دیگر طلا را به عنوان پشتوانه پول رایج خود استفاده نکنند. آن‌ها معتقد بودند کشورشان به تنهایی اعتبار و پشتوانه پول آن‌ها است. کشور آمریکا را می‌توان سردمدار این تفکر دانست. تقریبا بعد از جنگ جهانی دوم بود که آمریکا طی بیانیه‌ای اعلام کرد که دیگر طلا را به عنوان پشتوانه‌ی پول خود قرار نمی‌دهد. به تبع آن موجی از این تفکر در دنیا میان دولتمردان شکل گرفت و بسیاری از کشورها به آن روی آوردند. بعد از متوجه شدن اینکه کاربرد اسکناس به عنوان پول چیست، لازم است تا با انواع پول‌ها آشنا شویم.

انواع پول چیست ؟

در حال حاضر پول در کشورها به دو قسمت مسکوک و پول بانکی تقسیم می‌شود. مسکوک به معنی پولی است که به صورت اسکناس یا به طور کلی فیزیکی وجود دارد.
پول بانکی تنها اعدادی‌ست که در حساب‌های افراد در بانک‌های مختلف وجود دارد. تنها مقدار کمی از پولی که افراد در بانک‌ها دارند به صورت فیزیکی در هر کشور موجود است. زمانی که صحبت از چاپ پول به میان می‌آید، در واقع دیگر منظور چاپ اسکناس نیست. اضافه کردن اعداد در نظام بانکی است که توسط بانک مرکزی هر کشور می‌تواند انجام شود. این تغییر اعداد در بانک‌ها توسط بانک مرکزی هر کشور رخ می‌دهد. شایان ذکر است که بانک‌های تجاری با دادن تسهیلات به رشد نقدینگی کمک می‌کنند. به این مدل،‌ «بانکداری ذخیره کسری» می‌گویند.
همان‌طور که در مدل بالا مشاهده کردید، قدرت اقتصادی تا حد زیادی در دست بانک‌های مرکزی هر کشور است و تمام افراد جامعه تحت تاثیر تصمیم‌های این نهاد قرار می‌گیرند. وظیفه بانک مرکزی حفظ ارزش پول کشور است. اعمال سیاست‌های نادرست توسط این نهاد می‌تواند منجر به ایجاد تورم در کشور و کم شدن ارزش پول شود. بعد از اینکه عنوان کردیم انواع پول چیست، وقت آن رسیده است که سراغ بیت کوین و رمزارز ها برویم!

بیت کوین به دنیا آمد

بسیاری از افراد در نقاط مختلف دنیا نسبت به وضعیت ذکر شده و تمرکز قدرت در دست دولت‌ها معترض بوده و هستند. یکی از این افراد یا گروه‌ها «ساتوشی ناکاموتو» (Satoshi Nakamoto) بود. او با ابداع بیت کوین رمزارز چیست و چگونه کار می‌کند؟ رمزارز چیست و چگونه کار می‌کند؟ و ویژگی‌هایی که برای آن تعریف کرد، گامی بر خلاف آن‌چه در تمام این سال‌ها بر فضای مالی جهان حاکم بود برداشت.
بزرگترین ویژگی بیت کوین، عدم تمرکز است. برخلاف پول‌هایی که توسط دولت‌ها ایجاد می‌شود، بیت کوین کاملا غیر متمرکز است و هیچ فردی به تنهایی نمی‌تواند درباره آن تصمیم‌گیری کند.

یکی دیگر از ویژگی‌های بیت کوین که طرفداران بسیاری دارد، ضد تورمی بودن آن است. به این معنی که در نهایت بیست و یک میلیون بیت کوین وجود خواهد داشت و هیچ گاه افزایش نخواهد یافت. ویژگی دیگری که بیت کوین را برای بسیاری جذاب می‌کند، انتقال آسان و بدون محدودیت آن است. افراد برای انتقال و تبدیل ارزهای رایج کشورها باید کارمزدهای بالایی بپردازند، اما انتقال بیت کوین حتی با حجم‌های بسیار بالا هزینه‌های بسیار پایینی دارد و از طرفی محدودیت جغرافیایی برای آن وجود ندارد.

ساتوشی ناکاموتو توانست با تلفیق راهکارهای فنی و اقتصادی به یک سیستم غیر متمرکز برسد که در آن کاربران مسئولیت رمزارز چیست و چگونه کار می‌کند؟ تایید و ثبت تراکنش‌ها را بر عهده دارند و میزان پول در آن از قبل مشخص است و امکان ایجاد پول اضافی و ایجاد تورم در آن وجود ندارد. ایجاد این سیستم با استفاده از تکنیک‌های رمزنگاری امکان‌پذیر شد. بعد از آشنایی با مفهوم پول چیست باید به این سوال پاسخ بدهیم که رمزنگاری چیست و با کاربردهای آن بیشتر آشنا بشویم تا بهتر بتوانیم سیستم پولی جدید که توسط بیت کوین ارائه شده است را درک کنیم.

رمزارز چیست و چگونه کار می‌کند؟

اتریوم چیست؟

اگر بیت­کوین (BTC) نوع پول مورد استفاده در آینده باشد، پس اتریوم چیست ؟ برای کسی که تازه وارد فضای رمزارز شده، این سوال ایجاد می­شود. زیرا احتمالاً اتریوم و اتر را در کنار بیت کوین در همه­جا، در مبادلات و در اخبار، در کنار هم می­بیند. با این حال، درست نیست که اتریوم را رقیب اصلی بیت کوین در نظر بگیریم. اتریوم اهداف، ویژگی­ها و حتی فناوری متفاوتی با بیت کوین دارد. اتریوم یک شبکه­ ی بلاکچینی غیرمتمرکز است که کاربران با استفاده از توکن اتر می­توانند معاملات خود را انجام دهند، سود سهام دریافت کنند، از توکن­ های غیرقابل معاوضه (NFT) استفاده کرده یا آن را ذخیره کنند، بازی کرده و یا از رسانه ­های اجتماعی استفاده کنند و بسیاری موارد دیگر.

در حال حاضر این بلاکچین دارای الگوریتم اثبات کار (PoW) است اما در حال تبدیل به الگوریتم اثبات سهام (PoS) با اتریوم 2.0 به منظور مقیاس­پذیری و سازگاری با محیط است. بسیاری از افراد، اتریوم را نسل جدیدی از اینترنت می­دانند. اگر سیستم­ عامل­های متمرکز مانند اپ استور اپل را نسخه­ی 2.0 وب بدانیم، یک شبکه­ی غیرمتمرکز مانند اتریوم، نسخه­ی 3.0 وب است. برای مثال، نسل بعدی وب از برنامه­ های غیرمتمرکز (DApps)، امور مالی غیرمتمرکز (DeFi) و صرافی‌های غیرمتمرکز (DEXs) پشتیبانی می­کند. در این مطلب، ما به بررسی اتریوم و مسائل پیرامون آن می‌پردازیم.

تاریخچه­ ی اتریوم

اتریوم همیشه دومین پروژه­ی بزرگ بلاکچین در جهان نبوده است. ویتالیک بوترین (Vitalik Buterin) در واقع این پروژه را برای پاسخ­گویی به کمبودهای بیت کوین ایجاد کرد. Buterin وایت پیپر اتریوم را در سال 2013 منتشر کرد که در آن جزئیات قراردادهای هوشمند نوشته شده بود.

با این که برنامه‌های غیرمتمرکز در فضای بلاکچین در حال گسترش بودند، اما سیستم­عامل­ها با هم سازگار نبودند. از نظر او، یکپارچگی نحوه­ی عملکرد و تعامل برنامه‌های غیرمتمرکز تنها راه‌حل بود.

بنابراین، اتریوم 1.0 ایجاد شد. به آن به عنوان اپ استور اپل نگاه کنید؛ یک فضای حاوی ده­ها هزار برنامه­ی مختلف که همه طبق یک قانون عمل می­کنند و تنها تفاوت این است که این مجموعه از قوانین، در شبکه­ ای کدگذاری شده­اند و به صورت مستقل اجرا می­شوند و توسعه­دهندگان نیز می­توانند قوانین خاص خود را در DApps اجرا کنند. در عوض، قدرت در دست کسانی است که به عنوان یک مجموعه عمل می­کنند. البته ساختن چنین شبکه ­ای، کم­هزینه نیست. بوترین و شریکانش Gavin Wood، Jeffrey Wilcke، Charles Hoskinson، Mihai Alisie، Anthony Di Iorio و Amir Chetrit، پیش­فروش توکن اتر را برای جمع­آوری 18,439,086 دلار برگزار کردند تا بودجه­ی مورد نیاز برای گسترش اتریوم تامین شود.

این گروه هم­چنین در سوئیس، بنیاد اتریوم را برای گسترش این شبکه و حفظ آن تاسیس کردند. کمی بعد، ویتالیک بوترین اعلام کرد که این بنیاد به عنوان یک سازمان غیرانتفاعی فعالیت خواهد کرد که باعث شد تا بعضی از شریکان او، بنیاد را ترک کنند. با گذشت زمان، توسعه­دهندگان با ایده­ های غیرمتمرکز خود به پروژه اتریوم پیوستند. در سال 2016، آن‌ها یک سازمان خودگردان غیرمتمرکز (DAO) ایجاد کردند؛ یک گروه دموکراتیک که برای تغییرات و پیشنهادات در شبکه رای دادند. این سازمان به وسیله یک قرارداد هوشمند ایجاد شد تا نیازی به مدیرعاملی با قدرت تام در اتریوم وجود نداشته باشد. درعوض، اکثریت درباره­ی تغییرات اعمال شده رای می­دادند.

با این حال، همه­ی این برنامه­ها با حمله­ی یک هکر ناشناس که توانست 40 میلیون دلار از بودجه­ی DAO را به سرقت ببرد، بهم خورد. DAO نیز در مقابل به هارد فورک شدن اتریوم رای داد که این یعنی شبکه­ی اتریوم از حالت قدیمی خود خارج و با پروتکل جدیدی به‌روزرسانی شد و اساساً تحت یک به‌روزرسانی بزرگ نرم­افزاری قرار گرفت. شبکه­ی جدید، نام اتریوم را حفظ کرد در حالی که شبکه­ی اصلی به عنوان اتریوم کلاسیک هم­چنان وجود دارد.

اتریوم چگونه کار می­کند؟

مانند بیت کوین، شبکه­ی اتریوم به لطف کاربرانی که به عنوان Node شرکت می­کنند، در هزاران رایانه در سراسر جهان وجود دارد و یک سرور متمرکز نیست. این باعث می­شود تا شبکه، غیرمتمرکز شده و در برابر حملات در امان باشد و در نتیجه نمی­تواند از بین برود. اگر یک رایانه خراب شود، مشکلی ایجاد نمی­شود زیرا هزاران نفر دیگر از شبکه استفاده کرده و به بقای شبکه کمک می­کنند.

اتریوم اساساً یک سیستم منفرد و غیرمتمرکز است که در کامپیوتری به نام ماشین مجازی اتریوم (EVM) اجرا می­شود. هر Node، یک کپی از آن کامپیوتر را در اختیار دارد که این یعنی هر گونه تعامل باید تایید شود تا همه بتوانند نسخه­ی خود را به‌روزرسانی کنند. تعاملات شبکه­ ی در غیر این صورت، تراکنش در نظر گرفته می­شوند و در بلاک­ های بلاکچین اتریوم ذخیره می­شوند. استخراج­کنندگان اعتبار آن‌ها را قبل از ثبت کردن در شبکه به عنوان بخشی از سوابق معاملات یا در دفتر دیجیتال، تایید می­کنند. استخراج­ کردن برای تایید تراکنش،­ به عنوان یک روش اثبات کار شناخته می­شود. هر بلاک دارای یک کد 64 رقمی منحصر به فرد برای شناسایی است. استخراج­کنندگان این کدها را پیدا کرده و منحصر به فرد بودن آن‌ها را شناسایی می­کنند. کاری که آن‌ها انجام می­دهند، اثبات در انجام آن کار است و استخراج­کنندگان به خاطر تلاش ­هایشان پاداش دریافت می‌کنند.

هم­چنین مانند بیت کوین، همه­ی تراکنش­های اتریوم کاملاً عمومی هستند. استخراج­کنندگان، بلاک­ های تکمیل شده را در شبکه منتشر می­کنند، تغییرات انجام شده را تایید و بلاک­ها را در دسترس همه قرار می­دهند. بلاک ­های تایید شده را نمی­توان دستکاری کرد.

اما اگر استخراج­کنندگان بابت کاری که انجام می­دهند پاداش بگیرند، آن پاداش از کجا می­آید؟ هر تراکنش مقداری هزینه (کارمزد) به همراه دارد که gas نامیده می­شود که توسط کاربر انجام دهند­ه­ی تراکنش، پرداخت می­شود. این هزینه به استخراج ­کننده­ ای که تراکنش را تایید می­کند، پرداخت می­شود و باعث حفظ امنیت شبکه و کمک به استخراج­ های بعدی می­شود. gas در اصل عاملی برای ایجاد محدودیت است، یعنی فعالیت­ هایی را که یک کاربر در طول تراکنش می­تواند انجام دهد را محدود می­کند. هم­چنین باعث جلوگیری از ایجاد اسپم در شبکه می­شود.

از آن‌جا که ETH بیش‌تر از این که یک توکن باارزش باشد یک توکن کاربردی است، میزان عرضه­ی آن نامحدود است. از آن‌جایی که اتر دائماً به صورت پاداش استخراج­کنندگان وارد گردش می­شود، همیشه متقاضی خواهد داشت و تورم هرگز ارزش آن را از بین نخواهد برد. متاسفانه هزینه ­های gas اتریوم برای بعضی از کاربران بر اساس فعالیت ­هایی که در شبکه انجام می­دهند می­تواند بالا باشد. این به آن دلیل است که یک بلاک فقط می­تواند مقدار مشخصی از gas را بر اساس نوع تراکنش و مقادیر آن، در خود جای دهد. در نتیجه، استخراج­کنندگان تراکنش‌هایی با بالاترین مقدار gas را انتخاب می­کنند و این یعنی کاربران با یک‌دیگر بر روی گرفتن تایید برای تراکنش رقابت می­کنند. این رقابت باعث می­شود تا هزینه­ها بالا و بالاتر برود تا این که شبکه در اوج شلوغی، متراکم شود. ازدحام در شبکه یک مشکل بزرگ است که در بخش جداگانه و مربوط به اتریوم 2.0 به آن پرداخته خواهد شد.

تعامل کردن با شبکه­ی اتریوم به رمزارز نیاز دارد که در کیف پول ذخیره می­شود. این کیف پول به DAppها متصل است و به عنوان گذرنامه ­ای در فضای اتریوم عمل می­کند. از آن‌جا، هر کسی می­تواند خرید کند، بازی انجام دهد، پول قرض بدهد و هر نوع فعالیتی را که در شبکه­ی اینترنت معمولی انجام می­دهد، در این شبکه نیز می‌تواند انجام دهد. فقط با این تفاوت که استفاده از اینترنت معمولی رایگان است و آن نیز به دلیل جمع­آوری داده­های شخصی­ کاربران است. نهادهای متمرکز که وب‌سایت­ها را مدیریت می­کنند، می­توانند این داده­ها را فروخته و از آن کسب درآمد کنند.

در اینجا رمزارز جای داده را می­گیرد که این یعنی کاربران آزادانه می­توانند به طور ناشناس به فعالیت­های خود ادامه دهند. این هم­چنین به این معنی است که همه رمزارز چیست و چگونه کار می‌کند؟ می­توانند به طور مساوی از DApp استفاده کنند و تبعیضی در کار نیست. برای مثال، هیچ DApp بانکی یا قرض­دهنده‌ای نمی­تواند کسی را بر اساس نژاد یا وضعیت مالی رد کند. یک واسطه نمی­تواند یک تراکنش به نظر مشکوک را مسدود کند. این کاربران هستند که تصمیم می­گیرند چه کاری را چطور انجام دهند و به همین دلیل بسیاری از افراد اتریوم را نسل سوم وب می­دانند.

اتریوم در برابر بیت کوین

در حالی که بیت کوین اصلی­ترین رمزارز به حساب می­آید، اما مجموعه­ی اتریوم قصد دارد تا پروژه­ی خود را گسترش دهد. بیت کوین، یک نوع پول دیجیتالی است اما محدودیت­هایی دارد. بیت کوین یک شبکه­ی PoW است که برای مقیاس­پذیر شدن تلاش می­کند. این موضوع باعث شده تا بعضی­ها فکر کنند که مانند طلا، جنبه­ی ذخیره­ای دارد و علاوه‌بر این‌ها دارای سقف عرضه‌ی 21 میلیون سکه­ای است.

از طرف دیگر، اتریوم قصد دارد تا بر زیرساخت­های فعلی اینترنتی غالب شود و بسیاری از فرآیندهایی را که به واسطه نیاز دارند، مانند استفاده از اپ استور را به فرآیندهایی خودکار تبدیل کند. ETH بیش‌تر به عنوان وسیله­ای برای تعامل با شبکه مورد استفاده قرار می­گیرد تا به عنوان راهی برای انتقال پول. هر چند می­توان از آن به این منظور نیز استفاده کرد.

توسعه­دهندگان می­توانند در شبکه­ی اتریوم، توکن منحصر به فرد سازگار با اتر را برای هر DApp بسازند که توکن ERC-20 نامیده می­شود. گرچه این روند کامل و بی­نقص نیست، اما به این معنی است که همه­ی توکن­های مبتنی بر اتریوم از نظر فنی با یک­دیگر سازگار هستند. اما شبکه­ی بیت کوین صرفا برای بیت کوین است.

مزایای اتریوم چیست؟

جدا از غیرمتمرکز بودن و توانایی کاربران در تعامل در شبکه به صورت ناشناس، اتریوم مزایای مختلف دیگری از جمله عدم سانسور دارد. برای مثال، اگر کسی متن توهین­آمیزی را توییت کند، توییتر می­تواند آن توییت را حذف کند و یا با کاربر برخورد کند. اما در رسانه­های اجتماعی موجود در اتریوم، برخورد با فرد خاطی فقط در صورتی انجام می­شود که کل کاربران آن شبکه به برخورد با آن فرد رای دهند. به این ترتیب، کاربران با دیدگاه­های مختلف می­توانند هر طور که صلاح می­دانند با یک­دیگر بحث کنند و خود آن‌ها می­توانند تصمیم بگیرند که چه چیزهایی باید و نباید گفته شود.

الزامات مجموعه هم­چنین مانع غالب شدن افراد خطرناک می­شود. کسی که قصد دارد تا نقشه­های شوم خود را عملی کند باید 51% از شبکه را به کنترل خود درآورد که در اکثر مواقع تقریباً غیرممکن است. به این ترتیب، این شبکه بسیار امن­تر از یک سرور ساده است که به راحتی بتوان به آن نفوذ پیدا کرد. از طرفی دیگر، قراردادهای هوشمند وجود دارند که بسیاری از فعالیت‌ها را به طور خودکار انجام می­دهند. برای مثال، یک فریلنسر در شرکت Upwork باید از پلتفرم آن برای پیدا کردن مشتری استفاده کرده و قراردادهای حقوقی را تنظیم کند. مدل کسب و کار Upwork نیز این گونه است که درصدی از هر قرارداد را می­گیرد تا بتواند حقوق کارکنان، هزینه­های سرور و غیره را پرداخت کند. در وب نسل سوم، مشتری می­تواند به سادگی یک قرارداد هوشمند با این متن بنویسد که «در صورتی پول پرداخت می­شود که کار در زمان موردنظر تحویل داده شود.»

در قراردادهای هوشمند، قوانین به طور دقیق در قرارداد تنظیم می­شود و هیچ­کدام از طرفین قرارداد نمی­توانند آن را دستکاری کنند. هم­چنین دستیابی به اتر راحت‌تر از قبل شده است. شرکت­هایی مانند PayPal و شرکت تابعه­ی آن Venmo از خرید رمزارز با پول فیات در داخل برنامه پشتیبانی می­کنند. با توجه به میلیون­ها مشتری‌ای که در هر پلتفرم دارند، آن‌ها مجبورند تا هر چه زودتر از این نوع روش­ها استفاده کنند.

معایب اتریوم چیست؟

هر چند اتریوم از لحاظ پلتفرمی عالی به نظر می­رسد، اما چند مسئله­ی اساسی وجود دارد که باید به آن‌ها رسیدگی شود. اولین موضوع، مقیاس­پذیری است. ویتالیک بوترین، اتریوم را مانند وب فعلی تصور کرد که میلیون­ها کاربر به طور هم­زمان با یک­دیگر در تعامل هستند. با این حال، به دلیل الگوریتم اثبات کار (PoW)، این گونه تعامل با هزینه­های gas و تایید اعتبار بلاک محدود می­شود. علاوه بر این، غیرمتمرکز بودن خود یک مانعی را ایجاد می­کند؛ یک نهاد متمرکز مانند Visa همه چیز را مدیریت می­کند و روند معامله را کامل انجام می­دهد.

دومین مسئله، در دسترس بودن آن است. در حال حاضر، گسترش دادن اتریوم پرهزینه است و برای کاربرانی که با فناوری آن آشنا نیستند، چالش­برانگیز است. بعضی از پلتفرم­ها به کیف پول خاصی نیاز دارند، به این معنی که شخص باید ETH خود را از کیف پول فعلی به کیف پول موردنظر منتقل کند. این یک مرحله­ی غیرضروری برای کاربرانی است که با سیستم گردش مالی فعلی آشنا هستند و مبتدی نیستند.

مطمئناً PayPal از رمزارز پشتیبانی خواهد کرد اما کاربران نمی­توانند کاری بیش‌تر از ذخیره کردن رمزارزهای خود در آن انجام دهند. این پلتفرم باید به DeFi و DApp مجهز شود تا قابلیت دسترسی به آن بیش‌تر شود.

این پلتفرم راه­های پیشنهادی خوبی برای جذب کاربران بیش‌تر دارد، اما نحوه­ی استفاده از اتریوم باید ساده­سازی شود. یادگیری درباره­ی بلاکچین با استفاده از آن بسیار متفاوت است.

اتریوم نسل دوم (Ethereum 2.0) چیست؟

اتریوم به آرامی در حال ارتقا به نسخه­ی 2.0 است که انتظار می­رود الگوریتم اثبات سهام (PoS) به آن اضافه شود. بین سال‌های 2020 تا 2022 قرار است که شبکه­ی سنتی اتریوم با بیکن چین (Beacon Chain)، اولین ویژگی جدید اتریوم نسل دو، ادغام شود. در نگاه اول به نظر می­رسد که بیکن چین تغییر چندانی نمی­کند اما تغییرات اساسی لازم را برای ارتقاهای آینده مانند shard chain اضافه می­کند. آیا مسئله­ی مقیاس­پذیری که قبلاً بحث شد را به یاد دارید؟ shard chain بخش بزرگی از این مشکل را حل می­کند.

Shard کردن یا خرد کردن در واقع عملی برای گسترش معاملات در شبکه­های بلاکچین متعدد و کوچک‌تر است. این شبکه­های کوچک می­توانند توسط کاربرانی با سخت­افزارهای ضعیف مدیریت شوند زیرا به جای ذخیره­ی اطلاعات کل شبکه، فقط باید اطلاعات مربوط به shard را ذخیره کنند. اساساً، shard کردن باعث راحت‌تر شدن تایید اعتبار اتریوم می­شود و به تجزیه شدن شبکه­ی اصلی کمک می­کند. اتریوم نسل دو باعث جسورتر شدن علاقمندان به رمزارز می­شود. با این حال، تمام این فعالیت­ها باعث شده تا هزینه­های تراکنش بیش‌تر و زمان تایید آن‌ها طولانی­تر شود که نیاز شدید به اتریوم نسل دو را نشان می­­دهد. اما این می­تواند خود مشکلی ایجاد کند زیرا هزینه­ها ممکن است بیش از نیمی از مبلغ تراکنش­ها را به خود اختصاص دهد. خوشبختانه توسعه­دهندگان DApp سخت در تلاشند تا میزان دسترسی را بیش‌تر کنند.

بخشی از این راه­حل مربوط به اثبات سهام (PoS) می­شود که ویژگی اصلی اتریوم نسل دوم است. به جای استخراج­ کردن که انرژی­بر است، اتریوم نسل دو به سمت الگوریتم اثبات سهام متمایل می­شود. این الگوریتم باعث جایگزینی استخراج­کنندگان با اعتبارسنج­ها می­شود؛ کاربرانی که در بلاکچین، اتریوم ذخیره می­کنند، تراکنش­ها را تایید می­کنند و دیگر کارها را انجام می­دهند. آن‌ها اساساً شکل دیگری از nodeها هستند.

برای تبدیل شدن به یک اعتبارسنج کامل، حداقل باید در دوره­ی اولیه­ی اتریوم نسل دو، 32 اتر سرمایه­گذاری کرد. با داشتن رایانه­ی متصل به شبکه، اعتبارسنج‌ها به عنوان پاداش تلاش­های خود، اتر دریافت می­کنند. هدف این است که مشخص شود افرادی که اترهای خود را سرمایه­گذاری می­کنند در واقع نیت و اهداف خوبی در شبکه دارند و برای موفقیت شبکه هر کاری که از دست‌شان بربیاید انجام می­دهند. اگر یک اعتبارسنج نتواند به درستی مشارکت کند یا بخواهد سوءاستفاده کند، اتر سرمایه­گذاری شده­ی خود را از دست می­دهد.

الگوریتم اثبات سهام باعث سریع­تر و در دسترس­تر شدن مجموعه­ی بلاکچین می­شود و به سخت­افزار خاصی مانند استخراج نیاز ندارد، یعنی هر کسی با بودجه و یک دستگاه می­تواند در آن شرکت کند. از لحاظ تئوری، دسترسی به شبکه باید بیش‌تر شود؛ هر چه اعتبارسنج بیش‌تر باشد، بلاک­های بیش‌تری اعتبارسنجی می­شوند. در نهایت بیش‌تر شدن تعداد اعتبارسنج‌ها هم­چنین باعث افزایش امنیت اتریوم به عنوان یک سیستم غیرمتمرکز می­شود.

جمع‌بندی

چه بخواهید و چه نخواهید، بر اساس رتبه‌بندی coinmarketcap، اتریوم دومین رمزارز برتر بازار است و اغلب فعالان این حوزه به آینده این ارز دیجیتال بسیار امیدوارند. نظر شما راجع به اتریوم چیست؟ برای ما بنویسید.

ارز دیجیتال چیست و چه سودی دارد؟

ارزهای رمزنگاری‌شده، ارزهایی هستند که از رمزنگاری (Cryptography) برای امنیت، صحت پرداخت‌ها و عملکرد خود استفاده می‌کنند.

سایت‌های فارسی‌زبان برای اشاره به ارزهای رمزنگاری‌شده (Cryptocurrency) از نام‌های زیر نیز استفاده می‌کنند:

• رمزارز
• ارز رمزی
• ارز رمزپایه
• کریپتوکارنسی‌
• ارز دیجیتال
• ارز مجازی

در واقع ارزهای دیجیتال دسته گسترده‌ای از ارزها هستند و رمزارزها (یا اصطلاحا کریپتوکارنسی‌ها) به عنوان زیردسته این ارزها محسوب می‌شوند.

ارز دیجیتال به زبان ساده

ساده‌ترین و کاربردی‌ترین تعریفی که می‌توانیم از رمزارزها یا ارزهای دیجیتال داشته باشیم این است:

ارزهای دیجیتال ارزهایی هستند که فقط بصورت دیجیتال وجود دارند، به صورت دیجیتال نگهداری و منتقل می‌شود.

این ارزها شکل فیزیکی ندارند، گرچه می‌توان کلید خصوصی آنها را بطور مثال روی یک کاغذ چاپ کرد. (کلید خصوصی، مانند یک رمز است)

نقل و انتقال ارزهای دیجیتال از طریق کیف پول‌های نرم‌افزاری که روی موبایل و کامپیوتر نصب می‌شوند انجام می‌شود. البته کیف پول‌های سخت‌افزاری که برخی از آنها شکلی مشابه فلش مموری دارند نیز برای این ارزها ساخته شده است.

معروف‌ترین ارز دیجیتال، بیت‌کوین است که احتمالا نام آن را شنیده‌اید.

بیت‌کوین مانند تمام ارزهای دیگر دنیا دارای ارزش است. برخی کشورها بیت‌کوین را به عنوان کالا و برخی دیگر به عنوان ارز دیجیتال دسته‌بندی کرده‌اند و قوانینی برای آن وضع کرده‌اند.

اما چه بیت‌کوین را به عنوان یک کالا یا دارایی دیجیتال در نظر بگیریم و چه به عنوان یک ارز، بیت‌کوین ارزش بالایی پیدا کرده و حجم معاملات روزانه آن به میلیاردها دلار می‌رسد.

مقدمات ارزهای دیجیتال

محتوای جدول

سایت‌های خرید و فروش ارز دیجیتال و صرافی‌های آنلاین

برای تبدیل ریال به اتریوم یا بیت‌کوین چکار کنیم؟ نحوه خرید و رمزارز چیست و چگونه کار می‌کند؟ سپس فروش ارز دیجیتال چگونه است؟ چگونه ارز دیجیتالی مانند ریپل یا سایر آلتکوین‌ها را بخریم؟

تفاوت ترید ارز دیجیتال در بازار صعودی و بازار نزولی

بازار گاوی چیست؟ بازار گاوی بازاری صعودی است که اعتماد و اطمینان سرمایه‌گذار هم در آن در حال افزایش است. بازارهای مالی و ارز دیجیتال به‌طور مداوم در طی

معرفی استراتژی‌های معاملاتی ارز دیجیتال

هنگامی که در وب‌سایت‌های رسانه‌های اجتماعی مانند یوتیوب و تیک‌تاک به‌دنبال محتوایی برای ارزهای دیجیتال می‌گردید، احتمالاً به ویدیوهایی برخورد می‌کنید که در آن افراد ادعا می‌کنند هزاران دلار

9 صرافی ایرانی و خارجی برای خرید ارز دیجیتال بدون احراز هویت

خرید ارز دیجیتال بدون احراز هویت در صرافی همیشه یکی از سوالاتی بوده که ذهن کاربران کریپتو را به خود مشغول کرده است. بلاکچین و اغلب پروژه‌های کریپتو ماهیت

لیست کیف پول (والت) ارزهای دیجیتال

قبل از معرفی بهترین کیف پول‌های ارز دیجیتال، به کارکرد این ابزارها که به شکل نرم‌افزار یا سخت‌افزار هستند می‌پردازیم. نگهداری بیت‌کوین و ارزهای دیجیتال بسیار متفاوت از

بررسی جامع و آموزش کار با کیف پول Daedalus

کیف پول Daedalus یک نرم افزار متن‌باز سازگار با سیستم‌ عامل‌های دسکتاپ ویندوز، MacOs و لینوکس است. این کیف‌پول امکان مدیریت چندین ولت همزمان را از طریق سیستم HD wallet

بررسی کیف پول لجر نانو اس (Ledger nano s) + آموزش کار

اگر در حال مطالعه این مقاله هستید احتمالا با انواع کیف‌ پول‌های ارز دیجیتال آشنا شده‌اید. امروز در این مطلب قصد داریم اطلاعات بیشتری در مورد کیف پول لجر (Ledger)

کیف پول Ambire؛ یک والت غیر حضانتی دیفای با احراز هویت ایمیلی!

کیف پول Ambire تعریف جدیدی از کیف پول‌های دیجیتال ارائه کرده است. این کیف پول متن‌باز با هدف تأمین امنیت دارایی‌های کاربران ساخته شده است و حسابرسی‌های متعددی در قراردادهای

انواع ارز دیجیتال

ارزهای دیجیتال را از لحاظ کاربرد، هدف ایجاد و بسیاری از فاکتورهای دیگر می‌توان به دسته‌های مختلفی تقسیم کرد.

آلتکوین‌ها

به هر ارز دیجیتالی به غیر از بیت‌کوین، آلتکوین گفته می‌شود. آلتکوین، مخفف اصطلاح alternative coin است.

دلیل ایجاد آلتکوین‌ها، دست‌یابی به‌ هدف‌های بسیار خاص‌تر و گسترده‌تر در اپلیکیشن‌ها و اکوسیستم بلاکچین است.

بطور مثال یک آلتکوین می‌تواند به عنوان برای یک اقدام خاص (مثلا پاداشی برای یک بازی مبتنی بر بلاکچین) ایجاد شده باشد.

یا یک آلتکوین دیگر به عنوان هزینه پرداخت تراکنش (GAS) در یک بلاکچین خاص مورد استفاده قرار گیرد.

بیشتر بخوانید: آلتکوین چیست؟

کوین و توکن

با یک دید کلی، کریپتوکارنسی‌ خود دارای دو دسته توکن (Token) و کوین (Coin) است.

اساسی‌ترین تفاوت این دو این است که توکن‌ها دارای بلاک‌چین اختصاصی نیستند و بر پایه یک بلاک‌چین دیگر همانند اتریوم (ethereum) ایجاد می‌شوند، اما کوین‌ها بلاک‌چین اختصاصی خود را دارند.

بنابراین کوین و توکن هر دو ارز دیجیتال هستند، با این حال برخی از افراد هستند که این دو مفهوم را برای ارزهای مختلف بکار می‌برند.

هر کریپتوکارنسی، چه توکن باشد و چه کوین، در واقع چیزی بیش از یک رشته کد روی بلاک‌چین نیست.

نکته جالب درباره کریپتوکارنسی‌ها این است که وقتی گفته می‌شود شخصی 1 بیت‌کوین دارد، این بیت‌کوین به شکل فایل موجود نیست. شما نمی‌توانید به یک شی فیزیکی یا حتی یک فایل اشاره کنید و بگویید “این یک بیت‌کوین است”.

بلکه فقط سوابق تراکنش‌ها و آدرس‌ها هستند که روی بلاک‌چین وجود دارند که موجودی‌شان کم یا زیاد شده است. با خرید بیت‌کوین از شخص دیگر یا هر انجام هر تراکنش، اطلاعات در یک دفتر کل عمومی که همان نام بلاک‌چین نام دارد نگهداری می‌شود.

سایر دسته‌های ارزهای دیجیتال

می‌توان ارزهای دیجیتال را به حوزه DeFi، توکن‌های غیرقابل معاوضه (NFT)، توکن‌های صرافی (Exchange tokens) و ده‌ها و صدها دسته دیگر تقسیم کرد.

بستگی به این دارد معیار شما برای دسته‌بندی این ارزها چه باشد.

به خاطر وجود هزاران ارز دیجیتال با ویژگی‌های مختلف، می‌توان دسته‌های متنوعی برای ارزهای دیجیتال تعریف کرد.

اسکرینر چیست؟ معرفی کاربردی‌ترین Crypto screener ها

با وجود تعداد زیاد ارزهای دیجیتال موجود که روزانه موارد جدیدی هم به آن‌ها اضافه می‌شوند، انتخاب ارز مناسب برای ترید یا هولد به یک دغدغه برای کاربران این بازار

ارز پیمان (PMN)؛ اولین ارز دیجیتال ایرانی با پشتوانه طلا!

ارز پیمان یک ارز دیجیتال ایرانی با پشتوانه طلا است که در دسته استیبل کوین‌های طلا دسته بندی می‌شود. البته این ارز تنها دارایی با پشتوانه طلا موجود در بازار

همه چیز درباره ارز مینی فوتبال (Minifootball) و آینده آن

ارز مینی فوتبال (MiniFootball) نیز مانند هزاران توکن و ارز دیجیتالی که هر روز متولد می‌شوند مورد توجه گروهی از سرمایه گذاران قرار گرفته است. در هنگام مواجهه با ارزهایی

هر آنچه که باید درباره ارز dodo و اکوسیستم آن بدانید!

ارز dodo توکن بومی صرافی غیرمتمرکز ارز دیجیتال به همین نام است که روی بلاکچین‌های اتریوم و بایننس اسمارت چین ایجاد شده است. ارز دیجیتال dodo برای مدیریت پلتفرم‌ها، سهامداری،

‌راهنمای کامل سایت دکس اسکرینر (DEX Screener)

با وجود تعداد بسیار زیاد ارزهای دیجیتال، تصمیم‌گیری در مورد اینکه کدام یک ارزش وقت و پول شما را دارند می‌تواند مشکل باشد. اینجاست که دسترسی به داده‌های با کیفیت

راهنمای تاسیس و اخذ مجوز صرافی ارز دیجیتال در ایران و سایر کشورها

امروز دیگر کسی در ایران نیست که نام کریپتو کارنسی و ارز‌های دیجیتال را نشنیده باشد. در این میان اما گروهی دیگر به دنبال ایجاد سایت‌های معامله کریپتو کارنسی و

امنیت ارزهای دیجیتال

رشد بلاک‌چین و ارزهای دیجیتال با هیجان زیادی همراه بود. نوآوری‌های حوزه تکنولوژی و پارادایم‌های جدید معامله‌گری، جمعیت زیادی را به سمت این بازار کشاند. وقتی چنین اتفاقی در یک حوزه رخ می‌دهد معمولا کلاهبرداران و افراد سوءاستفاده‌گر نیز جذب بازار می‌شوند.

از شکل‌گیری بیت‌کوین در سال 2009 تا نیمه اول سال 2018 جمعا بیش از 1.1 میلیارد دلار ارز دیجیتال دزدیده شده است!

کلاهبرداری‌ها و دزدی‌های بسیار زیادی در ارزهای دیجیتال اتفاق می‌افتد، بنابراین اطلاع از ریسک‌ها و توجه به توصیه‌های امنیتی بسیار مهم است.

یک اشتباه کوچک می‌تواند سرمایه شما را از بین ببرد. پس به دلیل ویژگی‌هایی که این ارزها دارا هستند، باید به امنیت آنها توجهی ویژه داشت.

کلاهبرداری‌ها، بدافزارها و حملات فیشینگ سه تهدید عمده در حوزه امنیت ارزهای دیجیتال هستند.

چگونه یک رمزارز بسازیم؟

در بخش قبلی با چند روش برای ایجاد یک ارز دیجیتال آشنا شدید، همچنین ضرورت‌های ایجاد یک رمزارز منحصر به فرد برای کسب و کارهای امروزی به طور خلاصه بیان شد. در این بخش اجازه دهید به این سوال پاسخ دهیم که چگونه یک ارز دیجیتال بسازیم؟

اقتصاد آنلاین – حسین قطبی؛ همانطور که قبلا ذکر شد، اولین ارز دیجیتال غیرمتمرکز ‌بیت‌کوین بود که یک موفقیت بزرگ بود و اکوسیستم بلاکچین همچنان در حال رشد است. متأسفانه، این بدان معنا نیست که تلاش‌های همه برای ساخت کریپتو با موفقیت بزرگی روبرو خواهد شد. در واقع، بسیاری از کسانی که عرضه اولیه یک رمزارز دارند، نتوانسته‌اند بودجه کافی را جمع آوری کنند و پس از راه اندازی از عرصه رقابت خارج شده‌اند.

برای جلوگیری از این اتفاق در رمزارز کسب و کار شما، در اینجا یک راهنمای گام به گام در مورد ساخت یک ارز دیجیتال وجود دارد که می‌تواند به شما کمک کند، ارز دیجیتال خود را با موفقیت راه اندازی کنید.

1. اهداف خود را مشخص کنید. اولین قدم این است که در مورد آنچه می‌خواهید ارز دیجیتال خود به دست بیاورید فکر کنید. آیا می‌خواهید از آن به عنوان یک سیستم پرداخت استفاده شود؟ ذخیره ارزش؟ به این فکر کنید که ارز شما چه مشکلی را حل می‌کند که ارزهای دیجیتال دیگر حل نمی‌کنند. این به شما کمک می‌کند، یک پیشنهاد فروش منحصر به فرد (USP) برای رمزارز خود ایجاد کنید. به عنوان مثال، ‌بیت‌کوین به عنوان یک جایگزین غیرمتمرکز برای ارزهای فیات ایجاد شد. از سوی دیگر، اتریوم به عنوان پلتفرمی طراحی شده است که به توسعه دهندگان اجازه می‌دهد، تا برنامه‌های غیرمتمرکز ایجاد کنند. هنگامی که اهداف خود را مشخص کردید، باید یک نام و نشان برای ارز خود ایجاد کنید. همچنین باید یک وب سایت و کاغذ سفید ایجاد کنید. وب سایت باید توضیح دهد که واحد پولی پروژه شما چیست و چگونه کار می‌کند. از طرف دیگر، کاغذ سفید به جزئیات بیشتری در مورد پروژه شما می‌پردازد. مهم است که مطمئن شوید که هم وب سایت و هم کاغذ سفید شما واضح، مختصر و عاری از اصطلاحات فنی هستند. اگر مردم نتوانند درک کنند که پروژه شما در تلاش برای دستیابی به چه چیزی است، روی آن سرمایه گذاری نخواهند کرد.

2. یک مکانیسم اجماع طراحی کنید.گام بعدی طراحی مکانیزم اجماع است. اینگونه است که ارز دیجیتال شما در مورد وضعیت بلاکچین به اجماع می‌رسد. دو نوع اصلی مکانیسم اجماع وجود دارد: اثبات کار (PoW) و اثبات سهام (PoS). اثبات کار رایج ترین نوع مکانیسم اجماع است. این سیستمی است که ‌بیت‌کوین و اکثر ارزهای دیجیتال دیگر از آن استفاده می‌کنند. تحت یک سیستم PoW، ماینرها برای تایید تراکنش‌ها و اضافه کردن بلاک‌ها به بلاکچین با یکدیگر رقابت می‌کنند. استخراج‌کننده‌ای که یک بلاک به بلاکچین اضافه می‌کند، با ارز دیجیتال پاداش می‌گیرد. از سوی دیگر، اثبات سهام نیازی به رقابت ماینرها با یکدیگر ندارد. در عوض، سیستم به اعتبار سنجی‌هایی متکی است که ارز دیجیتال خود را برای تأیید تراکنش‌ها به اشتراک می‌گذارند. هر چه یک اعتباردهنده ارز دیجیتال بیشتری را به اشتراک گذاشته باشد، رای آنها وزن بیشتری دارد. زیبایی PoS این است که نسبت به PoW از نظر انرژی بسیار کارآمدتر است.

3. یک پلتفرم بلاکچین را انتخاب کنید. هنگامی که تصمیم گرفتید از کدام مکانیسم اجماع استفاده کنید، باید پلتفرم بلاکچین خود را انتخاب کنید. اگر می‌خواهید از مکانیزم اجماع PoW استفاده کنید، بلاکچین ‌بیت‌کوین انتخاب واضحی است. با این حال، اگر می‌خواهید از PoS استفاده کنید، پلتفرم‌های مختلفی از جمله Ethereum، Cardano و EOS سریع وجود دارد.

4. گره‌ها را ایجاد کنید. هنگامی که یک پلتفرم را انتخاب کردید، باید نرم افزار را دانلود کرده و یک گره راه اندازی کنید. گره کامپیوتری است که یک نسخه از بلاکچین را ذخیره می‌کند و به اعتبارسنجی و انتقال تراکنش‌ها کمک می‌کند. اگر از سیستم PoW استفاده می‌کنید، باید به یک استخر استخراج نیز بپیوندید. ماینینگ استخر گروهی از ماینرها هستند که با هم کار می‌کنند تا بلاک‌ها را استخراج کنند و پاداش‌ها را به اشتراک بگذارند.

5. یک آدرس کیف پول ایجاد کنید. هنگامی که گره خود را راه اندازی کردید، باید یک آدرس کیف پول با بهترین گزینه کیف پول ارز دیجیتال ایجاد کنید. اینجا جایی است که مردم وقتی می‌خواهند ارز دیجیتال شما را بخرند، وجوه ارسال می‌کنند. می‌توانید با استفاده از یک سرویس آنلاین یا با اجرای نرم‌افزار بر روی رایانه‌تان، یک آدرس کیف پول ایجاد کنید.

6. طراحی معماری داخلی. گام بعدی طراحی معماری داخلی ارز دیجیتال خود است. این شامل مواردی مانند قالب تراکنش، پروتکل شبکه و الگوریتم اجماع است. همچنین باید تصمیم بگیرید که چند کوین (توکن) از رمزارز خود بسازید. این به عنوان عرضه رمزارز شما شناخته می‌شود. مهم است که در اینجا تعادل ایجاد کنید. اگر کوین (توکن)های زیادی ایجاد کنید، احتمالاً ارزش بسیار کمی دارند. از سوی دیگر، اگر تعداد کمی ایجاد کنید، ممکن است مردم نتوانند همه آنها را بخرند.

7. API ‌ها را یکپارچه کنید. هنگامی که معماری داخلی ارز دیجیتال خود را طراحی کردید، باید API ‌ها را ادغام کنید. API (Application Programming Interface) به نرم افزارهای مختلف اجازه می‌دهد، تا با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. به عنوان مثال، اگر می‌خواهید از یک سیستم PoW استفاده کنید، باید API ‌بیت‌کوین را ادغام کنید. این به ارز دیجیتال شما اجازه می‌دهد، تا با بلاکچین ‌بیت‌کوین تعامل داشته باشد. اگر می‌خواهید از یک سیستم PoS استفاده کنید، باید API اتریوم را ادغام کنید. این به ارز دیجیتال شما اجازه می‌دهد تا با بلاکچین اتریوم تعامل داشته باشد. می‌توانید فهرستی از API های برتر بلاکچین را در اینجا پیدا کنید. هنگامی که API ‌ها را ادغام کردید، تقریباً آماده راه اندازی ارز دیجیتال خود هستید.

8. ارز دیجیتال خود را قانونی کنید. گام آخر این است که ارز دیجیتال خود را قانونی کنید و قوانین تعریف شده‌ای برای قانونی ساختن رمزارز وجود دارد. این شامل راه اندازی یک شرکت و گرفتن مجوز از دولت است. همچنین باید ارز دیجیتال خود را در شبکه اجرای جرایم مالی (FinCEN) ثبت کنید. این آژانس دولتی ایالات متحده مسئول مبارزه با پولشویی و تامین مالی تروریسم است. در نهایت، به خاطر داشته باشید که ارز دیجیتال در برخی از کشورها ممنوع است ، بنابراین باید قبل از راه اندازی، قوانین مربوط به حوزه قضایی کشور خود را بررسی کنید. وقتی همه این کارها را انجام دادید، به شما تبریک می‌گویم! شما آماده راه اندازی ارز دیجیتال خود هستید!

9. ارز دیجیتال جدید خود را رشد دهید. در حالی که جنبه‌های فنی زیادی برای راه‌اندازی یک ارز دیجیتال وجود دارد، تمرکز بر بازاریابی و تبلیغ ارز جدیدتان نیز مهم است. بدون پذیرش، ارز دیجیتال شما احتمالاً شکست خواهد خورد. بنابراین مطمئن شوید که مدتی را صرف کار کردن برای جذب مردم به استفاده و پذیرش ارز شما می‌کنید. یک راه خوب برای تبلیغ ارز رمزنگاری شده، ارائه رایگان آن است. شما می‌توانید این کار را با دادن مقدار مشخصی از کوین (توکن)‌های رمزنگاری جدید به پذیرندگان اولیه یا اجرای کمپین‌های تبلیغاتی انجام دهید. همچنین باید در نظر داشته باشید که ارز دیجیتال خود را در صرافی‌ها فهرست کنید. این کار خرید و فروش ارز شما را برای مردم آسان تر می‌کند. در نهایت، همیشه باید آماده پاسخگویی به سوالات مربوط به ارز دیجیتال خود باشید. مردم سؤالات زیادی خواهند داشت، بنابراین مطمئن شوید که پاسخ آنها را دارید.

در بخش بعدی به نحوه توسعه ارز دیجیتالی که ساخته‌اید، همچنین معرفی انواع آن‌ها خواهیم پرداخت. بخش اول این مقاله را می‌توانید از این لینک مطالعه کنید.

سلب مسئولیت: سرمایه‌گذاری در ارزهای دیجیتال و سایر عرضه‌ اولیه‌های آن‌ها (ICO) بسیار پرخطر و گمانه زنی است و این مقاله توصیه‌ای از طرف اقتصاد آنلاین یا نویسنده برای سرمایه‌گذاری در ارزهای دیجیتال یا سایرICOها نیست. از آنجایی که موقعیت هر فردی منحصر به فرد است، همیشه باید قبل از تصمیم گیری مالی با یک متخصص واجد شرایط مشورت شود.

رمزارز چیست و چگونه کار می‌کند؟

استخر استخراج رمزارز چیست؟ و چگونه کار می‌کند؟

این روزها بسیاری از افراد راجع به رمزارزها، خصوصا استخراج آن‌ها صحبت می‌کنند. قبل از هر چیزی بهتر است بدانیم که استخراج رمزارزها به دو روش قابل انجام است. در روش اول سرمایه‌گذاران و علاقه‌مندان به رمزارزها از دستگاه‌های استخراج شخصی خودشان استفاده می‌کنند که بعدها مفصلا راجع به آن خواهیم نوشت. اما روش دوم، استفاده از استخر استخراج رمزارز است، موضوعی که می‌خواهیم در حال حاضر زیرو‌بم آن را بررسی کنیم.

در این استخرها، منابع هر شخص با منابع اشخاص دیگر جمع می‌شود و از طریق فرآیندهای پردازشی پیچیده، خروجی استخراج افزایش پیدا می‌کند. پیشنهاد می‌کنیم قبل از مطالعه‌ی دقیق نحوه‌ی کار استخرهای استخراج، حتی وارد آن نشوید! پس اگر می‌خواهید از رمز و راز استخرهای استخراج رمزارزها سردربیاورید، تا پایان مقاله همراه ما باشید.

استخر استخراج رمزارز چیست؟

در اوایل سال 2009، بعد از آن که ساتوشی ناکاموتو پروژه‌ی بیت‌کوین خود را راه‌اندازی کرد از همه دعوت کرد که از این فناوری یعنی استخراج بیت کوین استفاده کنند. در ابتدا شرایط شروع کار آسان بود. کاربران به ابزارهای کمی احتیاج داشتند: یک کامپیوتر، اینترنت، و برنامه‌ای که روی کامپیوتر نصب می‌شد. اما با گذشت زمان، شرایط نیز تغییر کرد.

در حال حاضر علاقه‌مندان به استخراج بیت کوین دیگر نمی‌توانند صرفا از طریق کامپیوتر شخصی‌شان بیت کوین استخراج کنند و این پروسه برای آن‌ها سخت و طولانی خواهد بود.

این‌جاست که استخرهای استخراج به کمک ماینرها می‌آیند. استخر استخراج رمزارز ها در واقع متشکل از یک گروه مشترک از استخراج‌کنندگان رمزارزها است که منابع دیجیتالی خود را در یک شبکه جمع‌آوری کرده‌اند. آن‌ها با انجام این کار، شانس پیدا کردن یک بلاک را افزایش می‌دهند تا با موفقیت بتوانند رمزارزها را استخراج کنند. اگر یک استخر استخراج پاداشی دریافت کند، آن پاداش میان اعضای آن استخر تقسیم می‌شود.

در واقع سرمایه‌گذاران سرمایه خود را در استخرها ذخیره می‌کنند تا دریافتی ثابتی داشته باشند. میزان پاداش‌ بلوک‌ها نیز با توجه به قدرت پردازش هر کاربر در استخر پرداخت می‌شود. هر چقدر قدرت هَش (هش ریت، سرعت عملکرد دستگاه ماینینگ را نشان می‌دهد) استخر استخراج بیش‌تر باشد، شانس استخراج یک بلاک بیش‌تر می‌شود. پاداش‌های بلاک‌ نیز به نسبت قدرت هش هر شخص تعیین می‌شود.

استخرهای استخراج چگونه کار می‌کنند؟

گفتیم که هر فردی که در یک استخر استخراج رمزارز ها عضو می‌شود، به طور جداگانه تلاش می‌کند که از قدرت پردازش خود استفاده کند و یک بلاک پیدا کند. اگر استخر موفق عمل کند، اعضا پاداش دریافت می‌کنند و پاداش‌ها معمولا با توجه به نسبت قدرت پردازش هر فرد بین اعضا تقسیم می‌شوند. در برخی موارد، استخراج‌کنندگان برای دریافت پاداش می‌بایست مستنداتی از کار خود ارائه کنند.

بنابراین هر شخصی که می‌خواهد از طریق رمزارزها به کسب سود بپردازد، باید از میان دو روش استخراج شخصی و استفاده از استخرهای استخراج، یک روش را انتخاب کند. از آن‌جایی که استخرهای استخراج خروجی هش را افزایش می‌دهند، به همین علت بسیاری از استخراج‌کنندگان ترجیح می‌دهند که از این استخرها استفاده کنند. به عنوان مثال اگر 6 دستگاه استخراج داشته باشیم که هر کدام 335 مگاهش در ثانیه تولید می‌کنند، در نهایت قدرت استخراج 2 گیگاهش خواهد بود. این کار باعث می‌شود که تابع هش فرایند پردازش سریع‌تری داشته باشد.

استخرهای استخراج چگونه پاداش‌ها را تقسیم می‌کنند؟

شناسایی موفقیت‌آمیز بلاک هش باعث می‌شود که استخر پاداش دریافت کند. این پاداش بر اساس مکانیزم به اشتراک‌گذاری در استخر، به اشتراک گذاشته می‌شود. تقسیم یا به اشتراک‌گذاری پاداش، نشان‌دهنده‌ی میزان فعالیتی است که کامپیوتر شرکت‌کنندگان در استخر استخراج انجام داده است.

پاداش‌ها به دو نوع دسته‌بندی می‌شوند: پذیرفته شده و رد شده. حالت اول بیان‌گر آن است که فعالیتی که عضو استخر انجام داده است، تاثیر قابل توجهی بر استخر داشته و کریپتوکوین‌های جدیدی استخراج شده است. در این حالت، شخص پاداش دریافت می‌کند.

در حالت دوم به این دلیل که بلاکچینی کشف نمی‌شود، پس بنابراین شخص پاداشی دریافت نمی‌کند. حتی اگر کامپیوتر شخص عملکرد موفقیت‌آمیزی داشته باشد. اما اگر برای بلاک مشخصی دیر ثبت‌نام کند، سهمش رد خواهد شد. در حالت ایده‌آل تمامی سهم‌های استخر پذیرفته می‌شوند، اما سهم رد شده، همواره وجود دارد و غیرقابل انکار نیست. آن هم به این علت که غیرممکن است تمام فعالیت‌های کامپیوتری یک عضو در کشف کوین تاثیر گذاشته باشد و همیشه در زمان مناسبی ثبت شده باشد.

اعضای استخر براساس سهم‌های پذیرفته‌شده پاداش می‌گیرند. در این حالت، فعالیت‌ اعضا در پیداکردن بلاک کوین جدید تاثیرگذار است. سهم پذیرفته‌شده ارزش واقعی ندارد و به عنوان یک روش حسا‌بداری برای حفظ عدالت در توزیع پاداش است. اعضا براساس سهم‌های پذیرفته شده و با استفاده از روش‌های مختلف پاداش خود را دریافت می‌کنند. این روش‌ها به شرح زیر هستند:

• پرداخت به ازای سهم (PPS): در این روش پرداخت آنی فقط بر اساس سهم‌های پذیرفته‌شده عضو استخر انجام می‌شود. به عنوان مثال، یعنی فردی که فعالیت‌هایش در استخر رمزارز منجر به استخراج بیت‌کوین شده است، سهمش پذیرفته می‌شود و می‌تواند در همان لحظه از موجودی استخر، پاداش خود را دریافت کند. در روش پرداخت به رمزارز چیست و چگونه کار می‌کند؟ ازای سهم، تمام فعالیت‌ها از طریق کاربر انجام می‌شود. لازم به ذکر است که این روش خطر بالایی دارد و در این حالت برای کاهش خطر در استخر، چیزی حدود 3 تا 7 درصد کارمزد دریافت می‌کنند.
• پرداخت نسبی (PROP): در این روش در پایان هر دوره از استخراج، پاداش به نسبت تعداد سهم‌های اعضا و با توجه به کل سهم‌های استخر تقسیم می‌شود. زمانی که یک بلاک پیدا می‌شود، حساب صفر شده و فرایند اعتباردهی سهم از ابتدا شروع می‌شود. محاسبه‌‌ی این روش به آسانی انجام می‌شود، اما پرداختی‌ها پایداری لازم را ندارند. این به آن معناست که اگر زمانی یک بلاک کشف شود و در همان لحظه ماینری به استخر بپیوند، پاداش بیش‌تری دریافت می‌کند.
• پرداخت ماکسیمم به ازای هر سهم (SMPPS):‌ این روش مشابه روش PPS است، اما مقدار پرداخت را به بیش‌ترین مقداری که استخر می‌تواند به دست بیاورد محدود کرده است.
• پرداخت حداکثر اشتراک (ESMPPS): این روش مشابه روش قبل رمزارز چیست و چگونه کار می‌کند؟ است. اما با این تفاوت که پرداختی‌ها را به طور مساوی در استخر استخراج میان همه‌ی ماینرها تقسیم می‌کند.

روش‌های دیگری نیز وجود دارند که از میان آن‌ها می‌توان به روش هندسی مضاعف (DGM)، پرداخت بیش‌ترین سهم اخیر به ازای هر سهم (RSMPPS) و غیره اشاره کرد. قبل از آن که استخر خاصی را برای استخراج رمزارزها انتخاب کنید، باید به روش پرداخت سهم‌ها در هر استخر و میزان کارمزدها دقت کنید. استخرها معمولا 1 تا 3 درصد از سود استخراج را به عنوان کارمزد از شما اخذ می‌کنند.

مزایا و معایب استخرهای استخراج رمزارزها کدامند؟

برخی معتقدند که استخراج شخصی بهتر از عضویت در استخرهاست. اما این دو روش راهی برای استخراج رمزارزها محسوب می‌شوند و هر کدام مزایا و معایب مخصوص به خود را دارند. اصلی‌ترین مزیت استخرها، تسهیل‌کردن فرایند استخراج است.

در روش استخراج شخصی با این که کل پاداش برای شخص مالک دستگاه استخراج‌کننده است، ولی از آن‌جایی که به نیرو و منابع زیادی احتیاج دارد، احتمال موفقیت خیلی کم است. به علاوه، استخراج بسیاری از رمزارزها در سال‌های اخیر نسبت به گذشته سخت‌تر شده است، به این دلیل که ارزهای دیجیتال معروف‌تر شده‌اند و هزینه‌های مربوط به تامین سخت‌افزارهای مورد نیاز استخراج نیز افزایش پیدا کرده است.

هم‌چنین معمولا برقی که برای استخراج رمزارزها مصرف می‌شود، از پاداش دریافتی شما بیش‌تر است. استخرهای استخراج هزینه‌های کم‌تری برای برق و وسایل سخت‌افزاری صرف می‌کنند و شانس سودآوری را افزایش می‌دهند. در حالی که شخص ماینر ممکن است شانس کمی در پیدا کردن یک بلاک و دریافت پاداش داشته باشد. بنابراین تشکیل گروه با دیگر ماینرها شانس موفقیت را تا حد زیادی افزایش می‌دهد.

استخرهای استخراج معایبی نیز دارند. از جمله این که با مشارکت در این استخرها آزادی عمل اعضا در فرایند استخراج محدود می‌شود. وقتی شما در یک استخر استخراج عضو می‌شوید، طبیعتا باید قوانین آن استخر را بپذیرید و فرایند استخراج نیز از قبل مشخص شده است. در استخرها، سود به دست آمده در نهایت میان اعضا تقسیم می‌شود. این یعنی مقدار پاداش برای شخصی که در استخر مشغول انجام فعالیت استخراج است، کم‌تر خواهد بود.

چگونه یک استخر استخراج انتخاب کنیم؟

بعد از آن که با نحوه‌ی عملکرد استخر استخراج و مزایا و معایب آن آشنا شدیم، باید از میان استخرهای استخراج یکی از آن‌ها را انتخاب کنیم. استخرها را باید با توجه به میزان کارمزد دریافتی، اعتبار و زمان انجام کار آن انتخاب کنید. مهم‌ترین چیزی که باید به رمزارز چیست و چگونه کار می‌کند؟ آن توجه کنید، اعتبار استخر است. مسلما شما علاقه‌ای به همکاری با کلاهبرداران ندارید! بسیار لازم است قبل از عضویت در هر استخر، راجع به آن تحقیق کنید و در فروم‌های مخصوص رمزارزها از متخصصان مربوطه مشورت بگیرید. گزارش‌های مختلف و تجربه‌های شخصی افراد راجع به استخرهای مختلف را جست‌وجو کنید. هر چه قدر که استخر کارمزد کم‌تری دریافت کند، سود بیش‌تری برای شما باقی می‌ماند. لازم به ذکر است که میزان کارمزد استاندارد چیزی حدود 1 درصد است.رمزارز چیست و چگونه کار می‌کند؟

موقعیت سرور و زمان کاری استخر نیز بسیار اهمیت دارد. محل سرور به دلیل بروز تاخیر احتمالی نقش زیادی در انتخاب استخر دارد. به هنگام عضویت در استخر، به ساعت کاری آن استخر نیز دقت کنید. اگر زمانی که شخصی از استخر بازدید می‌کند، استخر استخراج کار نکند، آن شخص سودی دریافت نخواهد کرد.

جمع‌بندی

این روزها دستگاه‌های استخراج قدرتمندی وجود دارند که با کامپیوترهای خانگی نیز سازگار هستند، به همین علت، استخراج رمزارزها بیش از پیش گسترش پیدا کرده است. بنابراین با توجه به این موضوع شانس سودآوری استخراج شخصی نیز کاهش پیدا کرده است. با این شرایط، عموم افراد تصمیم می‌گیرند که در یک استخر استخراج عضو شوند. آن‌ها می‌دانند که در استخرهای استخراج سود کم‌تری دریافت می‌کنند، اما احتمال آن که زودتر به سود برسند، بیش‌تر است. حالا شما به ما بگویید که کدام روش استخراج را ترجیح می‌دهید؟ فکر می‌کنید که کدام روش استخراج برای شما به‌صرفه است؟ نظرات خود را با ما در میان بگذارید.